Wat is de betekenis van echt?

...

...

...

bn. en bw. (-er, -st), I. bn., 1. wettig: zijn echte vrouw; — uit een wettig huwelijk gesproten: een echt kind; van echt bloed; 2. het huwelijk betreffend; de echte staat, het huwelijk; 3. werkelijk hetgeen of degeen zijnde waarvoor het (de persoon) doorgaat, zuiver, niet vals: de echte prins; echt gou...

(1907, vero.) (jeugd) leuk, puik, tof. In Scheveningen ook: gezellig. • 'Nou maar,' sprak hij, 'ik vind het wel 'echt', hoor. (Chr. van Abkoude: Bob-zonder-zorg. 1907) • Onder de Amsterdamsche straatjeugd zijn een aantal Bargoensche termen in omloop, veelal van Joodschen oorsprong, b.v. emmes (immes): wat goed is in zijn soort, fijn; he...

echt - Zelfstandignaamwoord 1. de huwelijkse staat ♢ In de echt verbonden. echt - Bijvoeglijk naamwoord 1. waarachtig, juist, niet vervalst, authentiek ♢ Dit zijn echte parels. echt - Bijwoord 1. heus (om de stellig...

echt - bijvoeglijk naamwoord 1. geen namaak ♢ deze armband is echt goud 1. in het echt [in de werkelijkheid] 2. precies als in de werkelijkheid ...

1. Van een bod: natuurlijk. 2. Van een bijgespeelde kaart of signaal: oprecht. Zie ook: conventioneel; false-card; psych

(zn) heft van een mes WB.