Wat is de betekenis van Bel?

1) (17e eeuw) (Barg.) groot glas met sterke drank. ‘Aan de bel zijn’: veel sterke drank drinken. • Dat is eene heele bel. Men denke aan eene waterbel, die opborrelt, en wordt uitgezet; want hier wordt een groote borrel geteekend. (A.E. B. Herroem: Bacchus in spreekwoordentaal, aangetoond in eenige honderden spreekwoorden en spreekw...

Het begrip bel heeft 4 verschillende betekenissen: 1) voorwerp voor geluidssignaal. voorwerp waarmee een helder geluidssignaal voorgebracht kan worden, oorspronkelijk een metalen klok of halve bol waar vanbinnen iets tegenaan tikt. Vaak specifiek gebruikt als een deurbel, vergelijk daarvoor betekenis 1.2. 2) luchtbel. hoeveelh...

Zie Isabella

Bel - Eigennaam 1. een Hindoestaanse meisjesnaam. 2. (religie) een Semitische godheid, verwant met Baäl. Zie ook bel

bel - zelfstandig naamwoord 1. apparaatje dat je laat klinken ♢ de bel gaat, doe de deur eens open! 1. iemand een belletje geven [even opbellen] 2. belletje trekken ...

Een gegoten hol voorwerp gemaakt van brons of een andere legering dat, op een klok gemonteerd, dient om akoestisch de tijd aan te geven. Zie ook: slagwerk en luidklok. f: cloche, timbre d: Glocke e: bell

Bel - aan de bel trekken: een aan de KMA gebezigde uitdrukking voor ja­ gen op een paard dat op hol is geslagen.

Bel is in 1839 voor het eerst gevonden, in een pamflet van de gezamenlijke Schiedamse jeneverstokers. De oorspronkelijke betekenis was 'groot glas, bepaaldelijk met sterken drank gevuld'. Het WNT brengt bel zowel in verband met het Engelse bowl 'kom', als met 'luchtbel'. Dat laatste vindt het Woordenboek minder waarschijnlijk, omdat bel nooit zonde...

bel: hiermee wordt de bel bedoeld waarmee op de weg en op de wielerbaan de laatste ronde wordt aangekondigd of afgebeld. Er wordt gezegd dat de Franse schrijver Tristan Bernard het gebruik van de bel op de piste introduceerde; Velodrome Buffalo.

(de; -len) SP - signaal waarmee wordt aangekondigd dat de laatste ronde in een wedstrijd begint.

eenheid van intensiteit van geluid en elektrische signalen, genoemd naar de Amerikaanse natuurkundige en stemfysioloog Alexander Graham Bell (1847-1922). Bell, zoon van de Schotse pedagoog Alexander Melville Bell, studeerde in Edinburgh. Hij werd spraakleraar in Londen en in 1872 hoogleraar te Boston, waar hij werkzaam was in het doofstommeninstit...

[naar Alexander Craham Bell, Am. natuurkundige, 1847-1922] eenheid om de logaritmische verhouding van een energie of vermogen (bijv. geluidssterkte) t.o.v. een als norm aangenomen energie of vermogen aan te geven, vgl. decibel.

eenheid van geluidsintensiteit

bel - Slagvaten die bestaan uit een hol voorwerp, meestal van metaal maar in sommige culturen van harde klei, hout of glas die wanneer ze worden aangeslagen een geluid voortbrengen door de trilling van het grootste gedeelte van de massa; ze worden op hun plaats gehouden op het punt dat het verst van de rand is verwijderd, en het gebied waar ze het...

Bij de elektrische bel wordt door een elektromagneet een stuk ijzer van de klepel aangetrokken en slaat deze tegen de klok. Daarbij verbreekt de onderbreker de stroomketen en de klepel valt door een veer terug. Doordat dit in een snelle opeenvolging gebeurt, weerklinkt er een ratelend signaal.

Zie J. Bell.

/m. (-len), 1. hol metalen voorwerp (klok of halve bol) dat een heldere klank geeft zodra de klepel of een hamertje ertegen slaat en dat dient om te waarschuwen, gehoor te vragen enz.; schel: als de school aangaat wordt de bel geluid; de bel gaat al; een elektrische -; op een fiets moet een zitten; m.n. in huizen een dergelijke schel, die werkt doo...

Bel - zie J. Bell.

v ->Isabella (Zuid-Ndl.).

(de, -len), luiklok. — Etym.: Het is de oorspr. bet. en was vroeger in N alg. gebr. In N van thans in het Zeeuws alg. (Ghijsen), elders weinig gebr. Vgl. E bell = o.m. id. Samenst.: kerkbel. Zie ook: schel.