IAO staat voor Internationale Arbeidsorganisatie (officiële benaming in Engels: International Labour Organization, ILO) en is opgericht in 1919 als voortvloeisel van de vredesonderhandelingen na de Eerste Wereldoorlog. Vanaf 1946 is het verbonden aan de VN.
De IAO heeft als doel het bevorderen van sociale rechtvaardigheid. De besluitvorming is tripartiet: regeringen, werkgevers en werknemers zijn vertegenwoordigd. In de loop der jaren zijn binnen de IAO meer dan 180 arbeidsverdragen tot stand gekomen. Die hebben onder meer betrekking op arbeidsomstandigheden, kinderarbeid, slavernij, het stakingsrecht en de vrijheid van vereniging en vergadering.
Voor de controle op naleving kent de IAO een verplichte rapportage door de verdragstaten. Klachten tegen lidstaten kunnen worden ingediend door de partijen, maar ook door de Raad van Beheer, het dagelijks bestuur van de IAO. Deze raad kan ook onderzoek laten doen. De belangrijkste sanctie is openbaarmaking van de einduitspraak. Het klachtrecht speelde bijv. een rol in 1976, toen dreigende openbaarmaking van een klacht over dwangarbeid tegen Indonesië bespoedigde dat daar tienduizenden langdurig gedetineerde politieke gevangenen werden vrijgelaten. In 1990 werd de officiële Chinese vakbondsfederatie uit de IAO gezet. Belangrijke organen van de IAO zijn onder meer het Comité voor de Vrijheid van Vergadering en het Comité voor de Toepassing van Overeenkomsten en Aanbevelingen.
De IAO heeft ook richtlijnen opgesteld voor het maatschappelijk verantwoord ondernemen van bedrijven.
