ook wel praktische veldbodemkunde, is de studie van de bodem welke in het veld wordt uitgevoerd. De beoordeling van de bodem en zijn eigenschappen vindt plaats d.m.v. zien, voelen en proeven.
Vaak gebruikt men eenvoudige en gemakkelijk hanteerbare instrumenten (spade, grondboor, krabbertje, maatlat).Vele vraagstukken en bodemeigenschappen kunnen het beste in het veld aan de bodem in natuurlijke ligging en onder natuurlijke omstandigheden worden bestudeerd (structuur, vastheid, gelaagdheid, vochtigheid, ligging t.o.v. het grondwater, oxydatie en reductie enz.).
De v. is vooral gedurende de laatste decennia tot ontwikkeling gekomen. Zij leidt tot onderzoek van het bodemprofiel en tot onderzoek in regionaal verband (bodemkartering). In Ned. is de v. ontwikkeld door W. A. J. OOSTING.
In België werd de v. in de dertiger jaren voor het eerst ontwikkeld door J. BAEYENS. Na de tweede wereldoorlog gaf zij de stoot aan de bodemkartering, die gesubsidieerd wordt door het I.W.O.N.L. en geleid door R. TAVERNIER.