rabarber. Tot de fam. der Polygonaceae behorende, overblijvende planten met zware wortels en wortelstok.
Het in W. Eur. bekende groentegewas is ontstaan uit kruisingen tussen R.rhabarbarum L. en R.rhaponlicum L.. Als sierplant worden gekweekt: R.palmatum L. var. tangulicum MAX. met grote, diep ingesneden bladeren en rode bloemen in rechtopstaande, bebladerde pluimen: R.officinale BAILL., met nog grotere bladeren en groenachtige bloemen in pluimen, met knikkende takken, uit O. Az.; R. alexandrae BATAL., bloeiwijze met dakpansgewijs liggende, strogele schutbladen. Van R.palmatum L., Chinese rhabarber, afkomstig uit O. Az., werd de wortel reeds lang voor de Chr. jaartelling in de geneesk. gebruikt.
De worteldelen - Radix (Rhizoma) Rhei sinensis zijn ook tegenwoordig nog zeer belangrijk. De cultuur hiervan slaagt op zeer voedzame, humusrijke zandgronden en zavel het best. Zaaien van Apr.-Juli op zaaibedden, 750 g/are, rijen op 30 cm. Chinese rabarber is niet zaadvast. In het tweede jaar vroeg uitplanten op 40 X 20 cm; in de herfst ten slotte volgt uitplanten op 80 X 80 cm. De opbrengst in het d.a.v. jaar kan ca 300 kg/are zijn.
Geselecteerd materiaal kan door deling vermenigvuldigd worden in Oct. Ook bij zorgvuldig werken is enige uitval door rotting moeilijk te vermijden. Na het rooien worden de wortels met een roestvrij mes geschild en in schijven of stukken gedroogd. Indrogen 1 op 4. Voor zaadteelt mogen geen andere rabarbersoorten in de buurt staan om bastaardering te voorkomen. China is de voornaamste producent. Naast R. palmutom wordt ook R, officinale BAILL,. geteeld, echter in Ned. niet.