treedt op door het bevriezen van jonge loten en tere organen, die zich bij het ontdooien niet meer kunnen herstellen. Vooral veel schade kan aangebracht worden bij vroege aardappelen en aan de bloemen van de vruchtbomen.
Bij jonge aardappelgewassen is n. in het voorjaar te onderkennen door het slap en zwart worden van de bovengrondse delen der planten. Gebruik van grote poters, waarvan de planten zich spoediger herstellen, verdient in gebieden met gevaar voor nachtvorst de voorkeur. Een vroeg gepoot, afgevroren gewas, dat zich later goed herstelt, levert dikwijls ondanks de n. een vroegere en dikwijls grotere oogst dan een gewas, dat later werd geplant op een tijd toen het nachtvorstgevaar was geweken. Er is verschil in n. bij de onderscheiden rassen. Eigenheimer herstelt zich sneller dan Noordeling. Resistentie tegen nachtvorst is bekend bij sommige wilde soorten.de bloemen van vruchtbomen kunnen zich niet herstellen, daar meestal de stijl en de stempel verloren gaan. Wel kunnen zich dan soms nog vruchten vormen, maar deze zijn dan parthenocarpisch. Daar de meeste middelen ter bestrijding falen, moet men door kruising en selectie resistente var. trachten te kweken. Een ander middel is het kweken van var., die laat bloeien en zo aan de periodiek optredende nachtvorst in de eerste helft van Mei (ijsheiligen) ontsnappen. Ook kan late nachtvorst schade doen aan de jonge vruchtjes. Deze vertonen dan wel eens de bekende vorstringen.
