(1809-1864 was een natuuronderzoeker van groot formaat, die zijn
waarnemingen - verricht gedurende zijn tussen 1835 en 1849 vallende reizen over Java en Sumatra (Bataklanden) - in een groot aantal, zeer waardevolle publicaties heeft vastgelegd. Vooral is bekend geworden zijn: Java, zijne gedaante, zijn plantentooi en inwendige bouw, waarin tal van meesterlijke schetsen van de trop. natuur. Zijn belangstelling was zeer veelzijdig en op allerlei natuurwetenschappelijk gebied heeft hij grondleggend werk verricht. In het in 1909 verschenen gedenkboek wordt zijn werk als topograaf, geoloog, klimatoloog, plantkundige, geograaf en ook nog als ethnograaf door verschillende specialisten belicht. Daarnaast had hij grote verdiensten voor de ontwikkeling van de kina-cultuur op Java, met de leiding waarvan hij van 1857 af was belast. Die cultuur is er geslaagd, omdat J. daarvoor de juiste keuze van de terreinen heeft gedaan. Over zijn inzicht in de cultuurmethode, waarbij hij trachtte aan te sluiten aan het natuurlijk voorkomen van de Cinchona in het Andesgebergte, moest hij zich tegen openbare kritiek verweren. In dit opzicht heeft de ervaring de onjuistheid bewezen van zijn methode, om de kina te planten in maar weinig uitgekapt oerbos, welke methode spoedig na zijn dood geheel werd verlaten.