Gewoonte geeft geen recht, dan wanneer de wet daarnaar verwijst’, is een der hoofdbeginselen van ons tegenwoordige recht. Een element van g. is het b.v., dat bestendig gebruikelijke bedingen geacht worden bij overeenkomsten gemaakt te zijn, al is het niet met zoveel woorden gezegd.
I.h.a. spelen bij mondelinge contracten de plaatselijke gewoonten een belangrijke rol. Een andere vorm van g. is het, indien men, bij schriftelijke regelingen, van het wetsvoorschrift tracht af te wijken in enige door algemene gewoonte gewenste richting (vgl. Erfrecht).In ons huidige rechtsleven, beheerst door uitgebreide wetboeken en door regelingen en modelcontracten voor allerlei verhoudingen, kan de plaats van het g. niet groot meer zijn. Dit is vroeger wel anders geweest, al hoede men zich ervoor, zich die vroegere toestand al te mooi voor te stellen; de rechtszekerheid, door de codificatie verkregen, is een belangrijke vooruitgang.
Ook op het gebied van het volkenrecht is het g. van betekenis.