Algemeen toegepaste, beproefde analyse-methode der Frans-Zwitserse school in de vegetatiekunde, ook gebruikt door anderen dan aanhangers van deze richting, maar in bepaalde gevallen op praktische bezwaren stuitend : b.v. in grasland (z. Frequentiemethode, Rangordemethode) en in het trop. regenwoud.
De methode berust op een schatting van het relatieve aandeel der individuen van een soort (of ander taxon) in een vegetatie; hierbij worden de criteria abundantie en dominantie (z. ook Bedekkingsgraadi gecombineerd. De gebruikelijke schaal is zesdelig:
+ bedekking <5%, aantal exemplaren gering
1 bedekking <5%, aantal exemplaren vrij groot of rijkelijk
2 bedekking 5-25 %, òf zeer talrijk voorkomend bij lagere bedekkingsgraad, zo b.v. bij Juncus. Equisetum, vele Cyperaceae en Gramineae
3 bedekking 25-50%, aantal exemplaren willekeurig
4 bedekking 50-75%, aantal exemplaren willekeurig
5 bedekking >75%, aantal exemplaren willekeurig