1. Van pers.: begrijpen, snappen; vooral in de verb. er (n)iets van verstaan.
Ik voel me heus niet meer in staat om stuipjes te krijgen, want ik versta geen aap meer van het hele geval, DAISNE 1950, 113.
‘De vorige jaren kwam hij altijd met deze trein. Morgenvroeg beginnen de lessen, en er is geen andere trein die vandaag nog uit Wenen komt.’ ‘Ik versta er niets van,’ zei het meisje, BERKHOF 1962, 15.
Je verstaat best dat er een duidelijk verschil is tussen koken voor je gezin of eten bereiden voor een zeventig personen die soms als „uitgehongerden” de refter binnenstormen, Vrouw en Wereld juni 1974, p. 10.
Dat er van wege werkgeverszijde met de regelmaat artikelen verschijnen over te hoge loonkosten in België kan ik nog verstaan, Volksmacht 27/8/1976.
2. Elkaar goed verstaan, het samen goed kunnen vinden, goed kunnen opschieten met elkaar.
‘Ga zitten,’ zegt Mak, ‘we gaan elkander goed verstaan.’ Achiel Jeroen blijft enkele dagen bij zijn nonkel. Hij logeert in de stallingen, en maakt zich daar verdienstelijk, TEIRLINCK 1952, 1, 67.
3. Iem. iets laten, doen verstaan, iem. iets duidelijk maken.
Hij kan nu aan de socialisten, eens dat die uitgevierd zijn na het feest van de Arbeid, laten verstaan dat het met die communautaire partijen niet gaat en er slechts een regering mogelijk is met socialisten en liberalen, Gazet v. Antw. 2/5/1977.
Vorige week heeft de liberale oppositie laten verstaan dat ze het debat niet wenst te rekken, Gazet v. Antw. 5/7/1977.
Hij wees de luchtfilter aan en maakte een beweging: niet goed, ik zal eens open maken... Onmiddellijk deed hij verstaan dat die moest vervangen worden of dat ik last zou hebben, Touring 22/2/1978, p. 1.
4. Zich verstaan aan of uit -, (iets) begrijpen, snappen; daar versta ik mij niet aan, daar begrijp ik niets van; - dat verstaat zich, dat is makkelijk te begrijpen, dat spreekt vanzelf. (Gall., ter vert. van fr. se comprendre; vgl. de verb. cela se comprend).
Het werk vorderde onverzettelijk evenals de stroom van ’t water in de Schelde, gestadig vooruit. Niemand verstond er zich aan dat Broeke zelf er scheen in te berusten. Sieper had het nu al te zeggen en zou de plaats van deken innemen, STREUVELS 1964, 278.
Ik dronk nog een teug en zei tot haar: Lekker, zo op een zondagmorgen. Ik verstond er mij niet aan dat ze zo zonder veel omhaal antwoordde: We zitten hier goed, PAUWELS 1971, 11.
