(Eeuwige) verdoeming; - vand. ook: vervloeking, verwensing.
De hand van Emke dooft de vermaledijding, die uit zijn vernederd gezag opwelt, TEIRLINCK 1952, 1, 140.
Zelfs Daniël verscheen, de nog jeugdige dichter, die zich sedert korten tijd met het dichterschap ook de gave der voorspelling en der vermaledijding had toegeëigend, GIJSEN 1966, 93.
