(1985) (politie) (drugs) deal waarbij politie zich voordoet als klant; vorm van uitlokking waarbij geïnfiltreerd wordt in het criminele milieu, in de hoop zo tot arrestaties te kunnen overgaan en een misdaadorganisatie op te rollen. De infiltrant geeft te kennen gestolen goederen, drugs enz. te willen opkopen.
• Verder staat de bewindsman van Justitie afwijzend tegenover het wettelijk regelen van de zogenaamde pseudo-koop, waarbij de politie om bewijsmateriaal te krijgen, zelf tot aankoop van drugs overgaat. Hij vreest dat de politie een te grote bewegingsvrijheid krijgt, wanneer ze zich op een wettelijke regeling kan beroepen. (De Telegraaf, 25/04/1985)
• Het wetsvoorstel van Sorgdrager heeft betrekking op opsporingsmethoden die een wezenlijke inbreuk kunnen vormen op de persoonlijke levenssfeer van mensen. Het gaat om middelen als het aftappen van telefoongesprekken en andere vormen van communicatie, het infiltreren in een criminele organisatie, het observeren van mensen, de pseudo-koop van verdachte goederen, en het afluisteren van personen. (Trouw, 17/01/1997)
• Politiediensten weten onvoldoende hoever ze kunnen gaan met bepaalde pro-actieve opsporingstechnieken (waaronder observatie, pseudokoop, dekmantelbedrijven, afluisteren)... (De Morgen, 12/05/1997)
• Pseudo-koop mag niet van rechtbank. (NRC Handelsblad, 30/01/1998)
• De task force regelt wel razendsnel toestemming voor een officiële pseudo-koop. (Vrij Nederland, 13/07/2002)
• Ik had in opdracht van mijn Dordtse runners een pseudo-koop van twintigduizend ecstasypillen gedaan om die vervolgens aan Beeldbuis te verkopen. (Stella Braam: Tussen gekken & gajes. Avonturen in de undercover-journalistiek. 2003)
• Om de misdaadtop aan te pakken, zijn onorthodoxe opsporingsmethoden onmisbaar. Duitse en Amerikaanse speurders mogen aanzienlijk meer dan hun Nederlandse collega's: kroongetuigen, pseudo-koop, criminele infiltranten. (Elsevier, 31/01/2004)
