(1966) (sch.) gezegd van iemand waar lichamelijk iets aan scheelt (grote neus, voeten enz.).
• Dit meisje had op de eerste plaats gestaan bij het uitdelen van alles, maar op de allerlaatste bij het neuzen-, tanden-, ogen- en oren-uitdeling op de Afdeling Koppen. (Jan Cremer: Ik Jan Cremer. Tweede boek. 1966)
• Bianca is een schoonheid, maar ze heeft duidelijk niet vooraan gestaan bij het uitdelen van herseninhoud. (Esther Verhoef: Alles te verliezen. 2011)
• Naast me zit een kleine jongen die vooraan heeft gestaan bij het uitdelen van testosteron. (Twan Huys: Ik ben een New Yorker. 2013)
• De buurvrouw hing met haar hele tabernakel over het raamkozijn.
‘Pfff…,’ zei Frits zachtjes, ‘die heeft vooraan gestaan bij het uitdelen.’ (Gerard Mak: Toffe peren, rotte appels. 2018)
