(19e eeuw) (zeem.) flessenpost. Neptunus was de God van de zee.
• Neptunuspost, mededeeling van berichten door flesschen, die men bij gevreesde schipbreuk in zee werpt, opdat het toeval ze doe vinden of ergens aan land spoele. (Taco H. de Beer en E. Laurillard: Woordenschat, verklaring van woorden en uitdrukkingen. 1899)
• Jan. Ik heb ook eens op school gehoord, herinner ik mij, van de „Neptunus-post".
Moeder. En weet je, wat dat is, Jan?
Jan. Jawel, Tante. Als een schip op het punt is van te vergaan, dan schrijft men enkele bijzonderheden omtrent de schipbreuk op een papier, doet dit in een flesch, die daarna goed gekurkt en gelakt wordt, en werpt dan de flesch in zee, in de hoop, dat zij vroeg of laat zal worden opgevischt, of ergens aan land zal spoelen.
Moeder. Dat heb je flink onthouden, Jan. Hoe noemde je het ook weer, de Cubus-post?
Jan. Ha, ha, ha! mis Tante. — De Neptunus-post. Neptunus was de God der zee. (H.J. Garvelink: Allerlei, leesboek met samenspraken voor de hoogste klassen der lagere school. 1904)
• Shelley studeerde nu de materialisten Helvetius en Holbach, werkte aan een lang gedicht en vulde verder zijn dag met roeien, wandelen, brieven schrijven en pamfletten tegen regeering en gerecht, over de rechten van den mensch en de vrijheid der pers (Open Brief aan Lord Ellenborough). Houten kistjes maakte hij tot bootjes om ze dan als neptunuspost uit te zenden, of stuurde zijn knecht weerom op weg om ze uit te reiken en ontsnapte nauwelijks aan de gevangenis. (J. Keunen: P.B. Shelley. Bij de honderd vijftigste verjaring van zijn geboorte 1792-1942. 1944)
• (Jaap van der Wijk: Lexicon van de watersport, visserij, koopvaardij, marine en bruine vloot. 1996)
