(19e eeuw) (inf.) verloren; om zeep; kapot. Syn.: naar de barbiesjes*; naar de donder*; naar de Filistijnen*; naar de godverdomme*; naar de haaien*; naar de hotsmodee*; naar de kloten*; naar de mieter*; naar de pieletjes*; naar de pietjes*; naar de rasjmedaai*; naar de ratsmodee*; naar de sodeflikkers*; naar de sodeju*; naar de sodemieter*; naar de tering*; naar de tyfus*; naar de verdommenis*.
• Naar den bliksem, naar de maan, verkwist, verteerd, vernield, enz. Loopt naar den bliksem ! Iemand naar den bliksem laten loopen. Al ze' geld is naar den bliksem (verteerd). Da' pèèrd is naar den bliksem (versleten). Hij is bezig mè' ze' fortuun naar den bliksem te helpen (te verkwisten). Hij zal zijn ouders heelemaal naar den bliksem helpen (ten onder brengen). (Jozef Cornelissen & Jan Baptist Vervliet: Idioticon van het Antwerpsch dialect. 1899)
• Uitgereikend de potjes bier naor de bliksem! (Nono: Amsterdammers. 1927)
• Dan dreigt faillissement, zijn zaak en naam naar de bliksem. (Maurits Dekker: Brood. 1932)
• De jongen heeft een groot verdriet gehad in zijn leven, een verschrikkelijke teleurstelling. Sindsdien is hij de koers kwijt en als hij zoo door gaat, gaat hij zeker naar de bliksem. (Jef Last: Een huis zonder vensters. 1935)
• En als je zo iets zegt, ben je 'n ouwe pruik, dat weet ik wel, maar even zo vrolijk gaat de zaak naar de bliksem; let maar op! (A. Roothaert: Doctor Vlimmen. 1937. 3de druk)
• ‘Zoete whisky en nazi's,’ mompelde hij, ‘de heele boel gaat naar de bliksem.’ (Maurits Dekker: De laars op de nek. Roman 1939-1944. Gepubl. 1945)
• Al is er van de Blaak dan niks gebleven
De Hoogstraat naar de bliksem toe, helaas
Voor ons blijft Rotterdam nog altijd leven
En wat er niet kapot kan is de Maas ....
(Lia Dorana: Amsterdam-Rotterdam, liedje uit de radioserie "De Familie Doorsnee", begin jaren 50)
• Zo gaat onze generatie naar de bliksem toe. (Remco Campert: Het leven is vurrukkulluk. 1961)
• Je kan toch niet naar de bliksem gaan om een vrouw? (Jan Mens: De kleine waarheid. 1964)
• Die generatie kwam namelijk niet aan haar geboorte toe en wat er nog van geboren is, heeft niet gefaald met versnelde pas naar de bliksem te gaan. (Pieter Reeuwijk: De kwerulant. 1964)
•‘Stomme griet,’ riep hij, ‘nou is ons spel naar de bliksem.’ (Yvonne Keuls: Jan Rap en z’n maat. 1977)
