(19e eeuw) (inf.) uitroep van verbazing of ongeloof. Zweren bij de heiligen (santen) kon in de Middeleeuwen nog beschouwd worden als godslastering.
• „Bij alle santen en santinnen!” riep hij toen uit, „ik schijn in de handen van roovers en deugnieten gevallen te zijn." (Jan Keuning: De verrader. 1898)
• Bij alle Santen ! riep meester Servaas, zijt gij het, Alwinda? (Constant de Kinder: De zegepraal der moederliefde. 1941)
• Wel alle santen, dat hij zo goed als platzak is! (Jan Mens: Goud onder golven. 1943)
• Toen hief de proost een vinger en zei: „Bij alle santen, malerke, die heldhaftigheid heeft je vriend Kiliaan je bijgebracht... (Maatstaf. 1960)
