is een slaginstrument bestaande uit een aantal afgestemde houten staafjes, die op twee strobanden rusten en met kloppers aangeslagen worden. De omvang is gewoonlijk van c1 tot c4 chromatisch.
De xylophoon stamt uit Azië. De eerste toepassing in Europa is bekend uit het begin van de 16de eeuw. Saint-Saëns heeft het instrument — in navolging van 16de-eeuwse afbeeldingen van dodendansen overigens — in zijn Danse macabre toegepast om het rammelen van de doodsbeenderen te imiteren. Sindsdien is het in het slagwerk-instrumentarium van het moderne orkest opgenomen en wordt het over het algemeen zonder programmatische bijgedachten toegepast.
