beweging van roterende vloeistof- of gasmassa’s. Ze ontstaat door het samenspel van druk- en wrijvingskrachten.
In sommige gevallen is de werveling tot goed definieerbare kernen geconcentreerd, bijv. bij de stroming vlak achter een dunne cylinder of draad: die werveltjes laten periodiek los en spoelen met de stroming mee (het verschijnsel der „zingende” telegraafdraden berust hierop). In andere gevallen is de werveling diffuus verspreid in een dunne laag van door wrijvingskrachten vertraagde stroming langs vaste lichamen, bijv. vlakke platen, scheepswand. Eerst achter het lichaam, wanneer de wervellaag niet stabiel is, coaguleert ze tot afzonderlijke wervels.
De periodiek veranderlijke beweging met wervelkernen wordt ook wel „pseudo-turbulentie” genoemd omdat de stroming een regelmatig karakter vertoont. Immers, de ware turbulentie wordt juist door onregelmatige verdeling van de wervelbeweging gekenmerkt.
