is een muziekstuk voor toetsinstrumenten. De naam is afkomstig van toccare (It.) = aanraken of aanslaan.
In de toccata worden vooral twee elementen tegenover elkaar geplaatst, nl. snel, ruisend passagespel en machtige accoordgrepen. Ondergeschikt vindt men er ook fugatische gedeelten in. Men vindt dit reeds in de oudst bekende voorbeelden uit ca 1500. De toccata komt voor als inleidingsstuk (bijv. voor een fuga) en als zelfstandig muziekstuk. Bekende componisten van toccata’s zijn Frescobaldi, Froberger, Pachelbel, Buxtehude en Bach. Toccata’s, geschreven in de 19de en 20ste eeuw, vertonen meestal alleen passagespel.
