Grieks geschiedschrijver (376 v. Chr. - ?), werd uit zijn geboorteland Chios verbannen en leefde geruime tijd te Athene, waar hij onder invloed van Isokrates zich bekwaamde als redenaar; van zijn rhetorische scholing droeg ook zijn historiografie de sporen.
Hij beschreef, in aansluiting aan Thucydides, in zijn Hellenica de Griekse geschiedenis van 410-394 in 12 boeken, en schreef een daarbij aansluitend geschiedwerk Philippica, dat de regering van de door hem bewonderde Philippus II van Macedonië tot hoofdonderwerp had (in 58 boeken). Ondanks zijn gebreken (tot kwaadspreken geneigde subjectiviteit, neiging voor het wonderbaarlijke en scandaleuze) was Theopompos een verdienstelijk historicus, zodat het verlies van zijn werken zeer te betreuren is.Fragmenten bij Jacoby, F. Gr. Hist. II B (1929), n. 115, p. 526 vlgg.
