Winkler Prins Encyclopedie

E. de Bruyne, G.B.J. Hiltermann en H.R. Hoetink (1947)

Gepubliceerd op 06-08-2022

Streptococcus

betekenis & definitie

groep van bacteriën, die gekenmerkt is door de rangschikking van ovale cellen (coccus, meerv. cocci) in ketens. Hiertoe behoren de verwekkers van de roodvonk, erysipelas en de acute tonsillitis (ontsteking van de amandelen).

Men noemt deze ook wel haemolytische Streptococci: op bloedagarplaten — een voedingsbodem, waarop deze bacteriën goed groeien — ontstaat nl. rondom de kolonies een heldere hof door aantasting van de bloedkleurstof of haemoglobine. De Streptococcus faecalis of Enterococcus komt voor in het maagdarmkanaal en kan soms een ontsteking veroorzaken van de urinewegen. Tandwortelabscessen worden vaak veroorzaakt door vergroenende Streptococci (Streptococcus viridans met groene hof om de kolonies op de bloedagarplaat),die ook een ontsteking van de hartkleppen kunnen veroorzaken. Ten slotte zijn er nog vele voor de mens onschuldige Streptococci, o.a. in melk en melkproducten voorkomend.

< >