(Utrera 26 Mrt 1871 - Apr. 1938) en Joaquin (Utrera II Jan. 1873 - Madrid 14 Juni 1944) behoren tot de meest gevierde Spaanse toneelschrijvers van onze tijd. Te zamen schreven zij talloze „entremeses”, „pasos”, „zarzuelas”, „sainetes” en „comedias”.
Psychologisch zijn hun stukken niet sterk, diep gaan zij niet, maar de dialogen zijn altijd zeer vlot en vloeien over van Andalusische geest. Hun oeuvre draagt vaak een te sterk regionaal karakter om een niet-Spaans publiek, dat Spaanse, inz. Andalusische toestanden niet kent, te kunnen boeien. De Andalusische zedenschildering is gewoonlijk vrij oppervlakkig, bestemd voor lieden, die zich niet het hoofd wensen te breken met diepzinnige problemen. Van hun blijspelen, waarvan de meeste niet vrij zijn van sentimentaliteit, worden vooral geroemd Los Galeotes (1900), El Patio (1900) en Las Flores (1901), van de „entremeses” en „sainetes” Los Piropos (1902) en El Flechazo.Lit.: Azorín, Los Quinteros y otras paginas (1925) ; E. Mérimée, Le théâtre des A-Q. (Bull. hisp. XXVIII, 1926, blz. 36-58).
