of Borron, schreef kort voor 1200 twee Franse versromans, Roman de l’estoire dou Graal — in de moderne vakliteratuur meestal aangeduid als Joseph (d’Arimathie) — en Merlin, waarin de Britse Graal- en Arthur-sagen in betrekking gebracht worden met Oudchristelijke legenden. De Joseph, welke o.a. teruggaat op Latijnse geschriften: Vindicta Salvatoris, Gesta Pilati en het apocriefe Nicodemus-evangelie, beschrijft de eerste omzwervingen van de Graal — hier met de schaal van het Laatste Avondmaal en tevens met de miskelk vereenzelvigd — die door Jozef van Arimathea en zijn nazaten naar het Westen zou zijn gevoerd; de Merlin, waarvan slechts 502 verzen bewaard zijn, gaat in hoofdzaak terug op de werken van Galfridus* van Monmouth.
Ofschoon Robert beoogde een cyclus samen te stellen, is het niet zeker, dat hij meer, bijv. ook een Perceval-roman, gedicht heeft. Prozabewerkingen van de Borron’s gedichten genoten in de middeleeuwen zeer grote bekendheid.Bibl., lit. Uitgave: R. de B., Le Roman de 1’Estoire dou Graal, éditépar William A. Nitze (Paris 1927); voor literaire problemen in verband met de B.’s werk: J. D. Bruce, The Evolution of Arthurian Romance (2de ui tg., Göttingen 1928), dl 2, Index of Subject-Matter, s.v.
