Zwitsers wijsgeer (Parijs 19 Nov. 1843 - Zürich 18 Aug. 1896), werd in 1877 hoogleraar te Zürich en is de grondlegger van het empiriocriticisme (z empirisme); hij wilde de wetenschappelijke wijsbegeerte critisch beperken tot de descriptieve vaststelling van enkel op ervaring gegronde kennis, zowel wat vorm als inhoud betreft. In 1876 stichtte hij de Vierteljahrsschrift für wissenschaftliche Philosophie.
Bibi.: Philosophie als Denken der Welt gemäss dem Prinzip des kleinsten Kraftmasses (1876, 2de dr. 1903); Kritik der reinen Erfahrung (1888-1890, 2de dr. 1907-1908); Der menschliche Weltbegriff (1891, 3de dr. 1912).
Lit.: O. Ewald, Richard Avenarius (1905); J. Suter, Die Philosophie von R. A. (1910); F. Raab, Die Philosophie von R. A. (1919); W. Lenin, Materialismus und Empirokritizismus (1908, dtsch 1927).
