(filosofie). Kant onderscheidt constitutieve en regulatieve beginselen van kennen.
De constitutieve hebben betrekking op een inhoud of voorwerp, de regulatieve op een voorschrift, bijv. dat in de regressus van gevolg op oorzaak bij geen gevonden oorzaak als laatste (eerste) mag worden stilgestaan, maar steeds ook naar de oorzaak van déze oorzaak moet worden gevraagd. Belangrijke toepassingen hiervan komen in de kosmologie en kosmogonie voor. Het begrip „wereld” is niet constitutief, want er beantwoordt geen in ervaring gegeven voorwerp aan; het is regulatief en betekent: alle verschijnselen moeten in verband met elkaar gedacht worden en dit verband breidt zich voor de kennende geest onbepaald uit.
