eigenlijk heiligdom voor Nymphen, maar sedert de Renaissance de naam voor monumentale fonteinen met stromend water, soms met kunstmatige grotten, soms met een uitvoerige architectuur met zuilen en beeldhouwwerken. Zulk een bouwwerk werd veelal opgetrokken aan het einde van een waterleiding.
Men kan evenwel ook de met mozaïeken versierde fonteinen in de tuinen van Pompeji als nymphaea betitelen. In de klassieke Oudheid waren de nymphaea een belangrijk element in de steden. De Renaissance heeft te Rome weder dergelijke bouwwerken opgericht, waarvan de Fontana Trevi te Rome het vermaardst is.PROF. DR A. W. BYVANCK.
