oorlogsvaartuig, ingericht voor het zoeken, afbakenen en opruimen van mijnversperringen. Wordt als regel gebruikt in een flottielje bestaande uit 2 divisies van 4 vegers met enige hulpvaartuigen.
Vóór 1939 geschiedde het vegen uitsluitend tegen verankerde mijnen; tegenwoordig ruimen zij ook magnetische en acoustische mijnen op, met het daarvoor bestemde tuig, en zijn daarom liefst van hout vervaardigd. Een verdere zelfbescherming vinden zij in geringe diepgang, in de opstelling en onderlinge positie tijdens het vegen, in het vóóruit zenden van geluidstrillingen enz.Men kent mijnenvegers van verschillende grootte en capaciteit, afhangend van hun bijzondere bestemming. Oceaanmijnenvegers, als het Nederlandse type „Batjan” en „Crijnssen”, zijn van de grootte van een korvet en soms ook voor onderzeebootbestrijding ingericht. Kustmijnenvegers zijn kleiner en langzamer (typen „Marken”, „Borndiep”), daarnaast gebruikt men ook zware motorboten voor de banken en binnenwateren (type „Malzwin”). In oorlogstijd kunnen krachtige vissersvaartuigen als hulpmijnenveger worden ingericht, hoewel dit door de groeiende eisen steeds moeilijker wordt.
L. T. z. 1 G. GALLANDAT HUET.
