noemt men de schriftelijke opdracht, die de ene rechter de andere geeft ter wille van een goede op hem rustende rechtsbedeling; een opdracht, die bijv. strekt tot het horen van een getuige ten dienste van een voor de eerste lopend geding, die in het rechtsgebied van de andere woont. De Nederlandse rechters zijn onderling verplicht aan letteren requisitoriaal ten dienste der justitie gevolg te geven (art. 25 R.O.).
Zulk een opdracht noemt men ook wel een rogatoire commissie; in het rechtsverkeer met vreemde rechters is deze term de wettelijke (wet van 12 Juni 1909, Stbl. 141, ter uitvoering van het rechtsvorderingsverdrag van 1905, dat ook zelf er van spreekt, artt. 10-22; wet van 6 Apr. 1933, Stbl. 136, ter uitvoering van het rechtsvorderingsverdrag van 1932 met Engeland, in welks Engelse tekst echter van „letters of request” wordt gesproken, artt. 10-19).Lit.: Star Busmann, Hoofdst. v. burg. rechtsvordering, nieuwe uitg. 1948, § 68.
