is een stootwapen, sedert de oudste tijden in het bijzonder bij cavalerie in gebruik. Sedert de invoering der plaatharnassen in de latere Middeleeuwen diende zij vnl. om de tegenstander door de schok uit het zadel te lichten, en werd zij dermate verzwaard, dat een tweetal haken aan het harnas nodig waren om de horizontale stand te bewaren.
Vooral gold dit van de speciale tournooilans. In moderne tijden is de lans 2½ à 3½m lang; de schacht van hout of hol metaal is voorzien van een stalen punt, waaronder een lansvaantje. In 1914 was de gehele Duitse cavalerie met de lans bewapend; in sommige andere landen alleen het voorste gelid (zie lansier).
