noemt men een onder of gedeeltelijk in de grond gebouwde ruimte, van steen of gewapend beton opgetrokken en daarmede bevloerd, somtijds overwelfd en somtijds van een planken zolder voorzien. De normale kelderwarmte is gelijk aan de gemiddelde luchttemperatuur van de bodem, die gewoonlijk slechts weinig veranderingen ondergaat.
Hoe dieper de kelder is, des te gemakkelijker kan men deze temperatuur bewaren, zodat bijv. ijskelders gewoonlijk zeer diep aangelegd worden. De keldervloer moet hoger liggen dan het hoogste grond- en welwater; wanneer dit niet het geval is, moet hij door waterdichte lagen metselwerk, zgn. klamplagen, of wel door een bepleistering in waterdichte mortel van Portland-cement of tras van bodem en wanden, ontoegankelijk voor grondwater worden gemaakt. Bijzondere, overdekte toegangen tot een kelder noemt men kelderhalzen. Men noemt een gebouw kelderhol, wanneer zich kelders onder het gehele gebouw uitstrekken.
