een der grondvesters van de assyriologie (Hamburg 9 Juli 1825 - Parijs 21 Aug. 1905), studeerde eerst in de wiskunde en in de rechten te Kiel, wijdde zich daarna vooral aan de studie van het Zend en Oudperzisch. Zijn Les inscriptions des Achemenides, conçues dans l’idiome des anciens Perses (1852) en zijn verhandeling over het opschrift van Naksj-i-Roestam droegen veel bij tot de ontcijfering der Oudperzische opschriften.
In 1852 nam hij op last der regering deel aan een expeditie naar Mesopotamië en in 1854 bracht hij een nieuw stelsel tot ontcijfering der Assyrische opschriften. In 1857 werd hij benoemd tot hoogleraar in de vergelijkende taalkunde te Parijs en in 1874 bovendien tot hoogleraar in de assyriologie aan het Institut de France.Bibl.: Etudes assyriennes (1857); Expédition scientifique en Mésopotamie. 2 dln (1857-1864); Grammaire sanscrite (1859); Elements de la grammaire assyrienne ( 1860) ; Déchiffrement des inscriptions cunéiformes (1861); Inscriptions assyriennes des Sargonides ( 1862) ; Grande inscription du palais de Khorsabad (1864, met Ménant) ; Histoire des empires de Chaldée et d’Assyrie (1865) ; Salomon et ses successeurs ( 1877) ; Documents juridiques de l’Assyrie et de la Chaldée (met Ménant 1877); Le peuple et la langue des Mèdes (1879).
Lit.: Beitr. zur Assyrologie II (1894); H. Haussovlier, Notice sur la vie et les œuvres de J. O. (1906).
