wordt een kristal genoemd, dat een gedaante bezit, die het volgens de kristallografische wetten bezitten moet, wanneer het ongehinderd in alle richtingen kan groeien. In stollingsgesteenten zijn sommige mineralen dikwijls niet idiomorf, omdat andere kristallen, die eerder uitgekristalliseerd zijn, de plaats reeds ingenomen hebben.
In het algemeen hebben de kristallen, die het eerst uit een oplossing kristalliseren, de meeste kans idiomorf te worden, terwijl de laatste eenvoudig de ruimte moeten opvullen, die overgebleven is, en allotriomorf zijn. Dikwijls zijn kristallen aan één zijde op een gesteente vastgegroeid, overigens idiomorf. Zuiver idiomorfe kristallen zijn zwevend uit een oplossing gekristalliseerd of uit een gas gesublimeerd.
