(van het Gr.:όμoλoγει'σθαι, homologeisthai, erkennen) is een term, waarmee men in de Oudheid die Heilige Schriften aanduidde, waarvan men overtuigd was, dat zij alom in de Kerk als canoniek werden erkend. Het woord komt reeds bij Origenes aan het eind der 2de eeuw voor, vgl.
Eusebius, Hist. Eccl. III, 25 : 1. De tegenstelling is antilegomena (= die tegenspraak ontmoeten) en notha (die onecht zijn) {z Bijbel en canongeschiedenis).
