oorspronkelijk een munt die in de 12de eeuw voor het hertogdom („ducatus”) Apulië werd geslagen. In Nederland werd hij voor het eerst geslagen in 1659 ter waarde van 3 gld. en 3 stuiver; naar de er op afgebeelde ridder te paard kreeg hij ook de naam zilveren rijder.
Tot het einde der 18de eeuw werd hij door verschillende provincies geslagen en bij de wet van 28 Sept. 1816 tot negotiepenning verklaard. Ook de halve ducaton kwam hier voor.
