bestaat volgens de logica tussen twee begrippen (praedicaten) waarvan het ene het andere onvoorwaardelijk uitsluit. Dit is het geval wanneer de tegenstelling tussen beide volkomen of contradictoir is, zoals bijv. tussen mens en niet-mens, zijn en niet-zijn.
Taalkundig wordt de disjunctie uitgedrukt door òf - òf, in de zin één van beide. Bestaat de volkomen tegenstelling tussen drie of meer begrippen zodat geldt: één van de drie (meerdere), dan spreekt men van een meerledige disjunctie.In de phonologie is disjunctie het tegengestelde van correlatie; disjunct noemt men phonemen die niet een paar uit een correlatierijtje vormen, bijv. s en r, h en p enz.
