Wat is de betekenis van Disjunctie?

disjunctie - Zelfstandignaamwoord 1. tegenstelling, scheiding 2. (biologie) het in gescheiden gedeelten opgelost zijn van een verspreidingsgebied waarbij in de tussengebieden die soorten niet voorkomen 3. (biologie) het uiteengaan van overlangs gedeelde chromosomenparen gedurende de celdeling 4. (taalkunde) het niet gecorreleerd zijn...

(disjunktie) scheiding; het verspreid voorkomen (plantk.); klankeenheden die geen samenhangend paar vormen (taalk.)

Zie conjunctie.

(L., disjungere = tegenover elkaar stellen, losknopen), uiteenwijken van overlangs gesplitste chromosomen.

tegenstelling, scheiding

(<Lat.), v., scheiding, tegenstelling ; het tegenover elkaar staan.

v. scheiding, opheffing.

bestaat volgens de logica tussen twee begrippen (praedicaten) waarvan het ene het andere onvoorwaardelijk uitsluit. Dit is het geval wanneer de tegenstelling tussen beide volkomen of contradictoir is, zoals bijv. tussen mens en niet-mens, zijn en niet-zijn. Taalkundig wordt de disjunctie uitgedrukt door òf - òf, in de zin é&eac...

(< Lat. disiunctio = onderscheiding; < disiungere — scheiden). Math. Een volledige disjunctie is een opsomming van gevallen, die elkaar uitsluiten en aanvullen, d.w.z. dat zich steeds een van die gevallen moet en nooit twee tegelijk kunnen voordoen. Een disjunctief bewijs is een bewijs, waarbij verschillende gevallen moeten worden onder...