is de naam, die door Eichler in zijn Syllabus in 1883 is ingevoerd voor die groep der Tweezaadlobbige planten, waarbij de kroonbladeren óf ontbreken óf vrij van elkander zijn. Daar tegenover stelde hij de Sympetulen, waarbij de kroonbladen meer of minder ver met elkaar vergroeid zijn.
In het bekende Nederlandse leerboek der plantkunde van Oudemans en Hugo de Vries wordt deze indeling gevolgd. In het nieuwste systeem, van Engler (men zie zijn Syllabus der Pflanzenfamilien, laatste druk van 1936), vindt men dezelfde indeling terug, maar nu met de namen Archichlamydeae en Metachlamydeae. Deze naamsverwisseling berustte op de overweging, dat het niet correct is van Choripetalen te spreken bij die planten, welker bloemen óf in het geheel geen bloembekleedselen óf slechts een enkele krans te zien geven, zoals de Amentifloren, de Urticaceeën en de Chenopodiaceeën, de zgn. Apetalen of Monochlamydeeën uit de oudere systemen van Endlicher (183b) en A. P. de Candolle (1813).
