Italiaans staatsman en schrijver (Saluggia 25 Juli 1804 - Turijn 15 Dec. 1880) was een groot vriend van Cavour*, sinds 1845 senator. Hij heeft vooral veel gedaan voor het volksonderwijs, en werd na de invoering der constitutie in 1848 minister van Onderwijs van Sardinië.
Van hem is de onderwijswet van 4 Oct. 1848, waardoor het oude stelsel afgeschaft en de school aan wereldlijk toezicht onderworpen werd. In 1852 was hij opnieuw minister van Onderwijs, daarna in het kabinetCavour (1853) minister van Justitie. Van 18531856 was hij voorzitter der Kamer en in 1859 heeft hij krachtig meegeholpen aan de voorbereiding der eenheidsrevolutie. In Oct. 1870 plaatste Victor Emmanuel hem aan het hoofd ener commissie van onderzoek naar de waarborgen voor de geestelijke heerschappij van de paus, bij welke gelegenheid hij een wetsontwerp inleverde ter regeling van de betrekking tussen Kerk en Staat. In 1880 werd hij tot graaf van Lamporo benoemd.Bibl.: Storia della letteratura Cristiana degli undici primi secoli; Introduzione alla scienza del diritto (1848); Saggio di lezioni per l’inlanzia; Napoli ed il regno italiano (1860); L’unitè d’ltalia (Torino 1861), enz.
