Duits anatoom (Wels, Opper-Oostenrijk, 2 Mei 1853 - Leipzig 26 Dec. 1917), werd in 1885 hoogleraar in de anatomie te Praag, in 1904 te Leipzig. Hij bewoog zich vnl. op het gebied van de morphologie, ontogenie, celleer en vergelijkende anatomie.
Hij meende, dat de chromosomen hun individualiteit bewaren ook wanneer ze in de kern niet zichtbaar zijn. Hoewel men dit nooit heeft kunnen bewijzen, heeft zijn veronderstelling als een vruchtbare werkhypothese gefunctionneerd.Bibl.: Theorie des Mesoderms (1897); Über die züchtende. Wirkung funktioneller Reize (1904); Über organbildende Substanzen und ihre Bedeutung für die Vererbung (1906); Bausteine zu einer Theorie der Extremitäten der Wirbeltiere (dl 1, 1910).
