of Borron, schreef kort voor 1200 twee Franse versromans, Roman de l’estoire dou Graal — in de moderne vakliteratuur meestal aangeduid als Joseph (d’Arimathie) — en Merlin, waarin de Britse Graal- en Arthur-sagen in betrekking gebracht worden met Oud-christelijke legenden. De Joseph, welke o.a. teruggaat op Latijnse geschriften: Vindicta Salvatoris, Gesta Pilati en het apocriefe Nicodemus-evangelie, beschrijft de eerste omzwervingen van de Graal — hier met de schaal van het Laatste Avondmaal en tevens met de miskelk vereenzelvigd — die door Jozef van Arimathea en zijn nazaten naar het Westen zou zijn gevoerd; de Merlin, waarvan slechts 502 verzen bewaard zijn, gaat in hoofdzaak terug op de werken van Galfridus van Monmouth.
Ofschoon Robert beoogde een cyclus samen te stellen, is het niet zeker, dat hij meer, bijv. ook een Perceval-roman, gedicht heeft. Prozabewerkingen van de Borron’s gedichten genoten in de middeleeuwen zeer grote bekendheid.Bibl., lit. Uitgave: R. de B., Le Roman de l'Estoire dou Graal, édité par William A. Nitze (Paris 1927); voor literaire problemen in verband met de B.’s werk: J. D. Bruce, The Evolution of Arthurian Romance (2de uitg., Göttingen 1928), dl 2, Index of Subject-Matter, s.v.
