heette een Zuidduits markgraafschap, dat in 1535 ontstond door de verdeling van de bezittingen der markgraven van Baden* en dat in 1771 wederom met BadenBadeh werd verenigd. De voornaamste markgraven ervan waren: Karei II (1553-1577) onder wien het Lutheranisme staatsgodsdienst werd, George Frederik (1584-1638), markgraaf van Röteler, Sausenberg en Badenweiler, die met zijn broers Ernst Frederik en Jacob het markgraafschap had moeten delen.
Ernst Frederik was Calvinist geworden en Jacob Rooms-Katholiek, maar George Frederik herstelde het Lutheranisme, toen hij in 1604 het hele markgraafschap Baden-Durlach had geërfd. In de Dertigjarige Oorlog werd George Frederik echter in 1622 door Tilly, veldheer van de R.K. Liga, verslagen en verdreven. Ook Frederik V (1622-1659) moest vluchten in de Zweedse tijd, verdreven door de keizerlijken. Eerst in 1648 keerde hij in het markgraafschap terug. Ook in het vervolg leed het landje ontzettend door de invallen van de Fransen.
Pas in de 18de eeuw onder de markgraven Karei Willem (1709-1738) en Karei Frederik (1738-1811), die in 1771, doordat hij Baden-Baden erfde, wederom markgraaf van geheel Baden werd, ging het beter. De porselein-, bijouterieën- en papierindustrie begonnen toen op te komen.
