Italiaans toneeldichter (Venetië 11 Dec. 1668 - 11 Nov. 1750), richtte in 1710 met Scipione Maffei en met L. Vallisnieri het „Giornale dei letterati d’Italia” op.
Van 1718-’29 was hij hofdichter (Poeta Cesareo) en officieel geschiedschrijver te Wenen, waarheen keizer Karel VI hem geroepen had; daarna leefde hij te Venetië. Met zijn ca 60 operateksten (melodrammi, Z melodrama) en oratoria heeft hij invloed op het Italiaanse theater in de zin van veredeling der materie en uitbanning van het virtuozendom uitgeoefend en is hij de — poëtisch en muzikaal veel minder begaafde — voorganger van Metastasio. Zijn eerste libretto, Luzio Vero, werd door 30 componisten op muziek gezet.Bibl.: Opere di A. Z., in 10 dln (1744), in 12 dln (1795); Drammi scelti, uitg. m. Duitse inl. d. M. Fehr (1929); Lettere, uitg. d. A. Morelli (1785); Note alla „Biblioteca della eloquenza italiana” del Fontanini (2 dln, 1753).
Lit.: M. Negri, Vita di A. Z. (1912); M. Fehr, A. Z. u. seine Reform des Opere textes (1912).
