John Wolcott, een Engelsch hekeldichter, bekend onder den naam van Peter Pindar en geboren in Mei 1738 te Dodbrooke in Devonshire, bezocht de school te Bodmin, werd in de leer gedaan bij zijn oom, een geneesheer te Fowey in Cornwall, ontwikkelde zich voorts in de ziekenhuizen te Londen en vertrok in 1768 als lijfarts met den gouverneur sir William Trelawney naar Jamaica. Weldra echter keerde hij naar Engeland terug, ontving van den bisschop van Londen de priesterwijding en verkreeg van zijne begunstigers eene pastoorsplaats op bovengenoemd eiland.
Na den dood van den gouverneur vergezelde hij diens weduwe naar Engeland, waar hij zich te Truro in Cornwall als arts vestigde. Hier bepaalde hij zich bij het hekeldicht, maar berokkende zich daardoor vele onaangenaamheden, zoodat hij in 1778 naar Londen vertrok, waar hij eerlang als hekeldichter grooten opgang maakte. Hij rigtte zijne aanvallen tegen de leden der Koninklijke Académie („Lyric odes to the royal academicians, 1782”) en stelde in den „Lousiad (1785)” ook de dwaasheden van koning George IV in een bespottelijk daglicht, doordien deze, eens in een schotel met jonge erwten een hoofdwoekerdiertje ontdekkend, bevel had gegeven, aan al de keukenmeiden het haar af te knippen. Van 1778 tot 1808 schreef Wolcott meer dan 60 dichterlijke vlugschriften, die zoo grooten schrik verwekten, dat het ministèrie, naar men wil, pogingen aanwendde om hem door omkooperij tot zwijgen te brengen. Zijne hekelschriften, die heden ten dage wegens hunne wel eens onbetamelijke en onkiesche taal in Engeland niet gelezen worden, zijn gezamenlijk uitgegeven in 1794—1801 en in 1816 in 5 deelen.
Op gevorderden leeftijd werd hij blind en overleed den 13den Januarij 1819 te Somerstown, en zijn stoffelijk overschot werd in de St. Paulskerk bijgezet. Hij leverde ook eene nieuwe uitgave van het woordenboek van Pilkington en van „Beauties of English poetry (1804)”.
