Onder dezen naam vermelden wij:
Helen Maria Williams, eene Engelsche schrijfster, geboren in 1762 te Londen. Reeds op 18-jarigen leeftijd trad zij op als dichteres, en hare verhalen: „Edwin and Elfrida (1782)” — en „Peru (1784)” werden met bijval ontvangen. Sedert 1788 toefde zij meestal in Frankrijk en werd in de dagen van het Schrikbewind wegens hare verdediging der Girondijnen in de „Letters written in France (1790 en 1792)” in den Kerker geworpen, maar na den val van Robespièrre weder op vrije voeten gesteld. Nu betrad zij het gebied der staatkundige woelingen, ijverde in den beginne voor de republiek, maar werd later eene vurige bewonderaarster van Napoleon I, wiens ongenoegen zij echter wekte door eene ode, waarin zij de grootheid van haar vaderland verheerlijkte. Zij overleed te Parijs den 14den December 1827.
Van hare geschriften noemen wij voorts: „Poems (1786, 2 dln)”, — „Poem on the bill for regulating the slavetrade (1788)”, — den roman „Julia (1790, 2 dln)”, — „Letters on the political state of France (1795-1796, 4 dln)”, — en „Sketches of the state of manners and opinions in the French republic (1801, 2 dln)”.
Sir William Fenwick Williams, een Britsch generaal, geboren den 4den December 1800 te Halifax in Nieuw-Schotland. Reeds vroeg nam hij dienst bij de Engelsche artillerie en zag zich in 1825 tot luitenant en in 1840 tot kapitein bevorderd. Tot 1843 toefde hij voorts in Turkije en werd in 1847 als Britsch commissaris naar Erzeroem gezonden, om deel te nemen aan de vredesonderhandelingen tusschen de Perzische en Turksche gevolmagtigden. Ook bevond hij zich in 1848 bij de regeling van de grenzen tusschen Turkije en Perzië. In 1845 werd hij majoor, in 1852 luitenant-kolonel en in 1854 met den rang van kolonel als Britsch commissaris bij het Turksche leger geplaatst. In laatstgenoemd jaar klom hij op tot generaal-majoor en vertrok naar Erzeroem, om deze stad te versterken. Bovenal maakte hij zich verdienstelijk te Kars, waar hij, inmiddels door de Turken tot ferik (divisie-generaal) benoemd en aan den Turkschen opperbevelhebber Wassif-pasja toegevoegd, de stad op eene uitstekende wijze tegen de Russen verdedigde.
Toen hij zich niettemin bij verdrag moest overgeven (29 November 1855), werd Williams als krijgsgevangene naar Engeland gebragt en kon eerst na het sluiten van den vrede naar zijn vaderland terugkeeren. De Sultan verhief hem tot moesjir en de Koningin benoemde hem tot baronet van Kars, terwijl het Parlement hem een jaargeld toekende van 1000 pond sterling. Hij werd daarop gouverneur van Woolwich en was van 1856 tot 1859 lid van het Parlement. In 1860 werd hij voorts bevelhebber der Britsche troepen in Canada en in 1870, inmiddels tot generaal bevorderd, gouverneur van Gibraltar.
Monier Williams, een uitstekend beoefenaar van het Sanskriet. Hij werd geboren te Bombay in Indië den 12den November 1819, ontving zijne opleiding aan King’s College te Londen, studeerde te Oxford en werd in 1844 hoogleeraar in het Perzisch, Hindostansch en Sanskriet aan het East-India College te Haileybury in Indië. Sedert 1860 echter bekleedt hij den leerstoel voor het Sanskriet aan de universiteit te Oxford.
Hij schreef: „A practical grammar of the Sanskrit language (1846; 4de druk, 1877)”, — eene uitgave van het Sanskrietisch drama: „Vikramorvasi (1849)”, — eene uitgave van de „Sakoentalâ” met eene vrije vertaling van dit gedicht (1855; 4de druk, 1872)”, — „An English and Sanskrit dictionary (1851, 1872)”, — „Rudiments of Hindustani, with an explanation of the Persi-Arabic alphabet (1858)”, — „Hindustani primer (1859)”, — eene uitgave van den Hindostanschen tekst van „Bàgh o Bahàr (1859)”, — „Original papers illustrating the history of the application of the Roman alphabet to the languages of India (1859)”, — „Story of Nala (1860)”, — Indian epic poetry: substance of lectures (1863)”, — „A Sanskrit manual (2de druk, 1818)”, — „Indian wisdom (3de druk, 1876)”, — en „Modern India and the Indians (2de druk, 1878)”.
