Willebrord, een ijverige verkondiger van het Christendom en teregt den apostel van Nederland genaamd, was een Angelsaks en aanschouwde het levenslicht in Northumberland in het jaar 668. Nadat hij in Ierland tot priester was gewijd, gaf hij zijn verlangen te kennen om de blijde boodschap des vredes te brengen aan de Friezen en Saksers, die door Pepijn aan de heerschappij der Franken waren onderworpen. Eerst begaf hij zich naar Utrecht en vervolgens naar Taxandrië, het hedendaagsche Noord-Brabant en Limburg, waar hij onderscheidene gemeenten stichtte, terwijl er ook nu nog vele kerken aan hem zijn gewijd. Nadat hij voorts een togt naar Rome had volbragt, begaf hij zich naar Zeeland, waar hij op Walcheren een afgodsbeeld omverwierp en velen bekeerde tot het Christelijk geloof.
Hij vond intusschen veel tegenstand bij den Frieschen koning Radbout, doch na den dood van dezen zette hij zijne prediking met ijver voort en vond een krachtigen helper in Bonifacius. Eindelijk vestigde hij zich te Utrecht, waar hij de St. Maartenskerk (den dom) stichtte en als aartsbisschop het meerendeel der Nederlandsche gemeenten bestuurde. Hij overleed op den 6den of 7den November 739 en werd in de door hem gestichte abdij van Epternach bij Trier begraven.
