Wijngaardslak (Helix pomatia L.) is de naam van een weekdier, hetwelk tot de afdeeling der slakken en tot de familie der longslakken (Pulmonata) behoort. De wijngaardslak is voorzien van een buikig, geel- of bruinachtig slakkenhuis en wordt in Midden-Europa overal gevonden, vooral in heuvelachtige, boomrijke en grazige streken. Zij verbergt zich in het najaar bij voorkeur onder het mos ter diepte van 15—30 Ned. duim in den lossen grond en sluit haar huisje met een kalkdeksel. In April of Mei komt zij weder te voorschijn, voedt zich met gras en jonge spruiten en rigt dan wel eens groote schade aan in de wijnbergen.
Deze dieren worden bevrucht in Mei of Junij; de eijeren hebben eene middellijn van 6,5 Ned. streep en zijn gehuld in eene vaste schaal. De wijngaardslak legt er 60—80 in een door haar gedolven gat, hetwelk zij daarna vult met losse aarde. De ontwikkeling dier eijeren duurt 26 dagen. Van ouds worden deze dieren in Midden-Duitschland met graagte genuttigd. In het zuiden van Europa dienen ook andere slakken tot voedsel voor het volk.
