Wetzlar, eene arrondissementshoofdstad in het Pruissische district Coblenz, aan de Lahn en aan den mond van de Dill, het vereenigingspunt van den spoorweg van Deutz naar Gieszen, van den Nassauschen spoorweg en van dien van Berlijn naar Wetzlar, is de zetel van eene regtbank, heeft eene merkwaardige hoofdkerk, waarvan het koor voor de Protestantsche en het schip voor de R. Katholieke godsdienst gebezigd wordt, een gymnasium, eene synagoge, eene wolspinnerij, eene handschoenenfabriek, ijzersmelterijen, ijzermjjnen, eene bierbrouwerij, veel tuin- en ooftbouw en ongeveer 7000 inwoners, onder welke zich 1200 E. Katholieken bevinden.
Niet ver van daar verheft zich de ruïne Kalsmunt, het overblijfsel van een oud-Romeinsch gebouw. — Wetzlar werd in de 12de eeuw eene vrije rijksstad en kwam later onder de beschermheerschappij van Nassau en in 1636 van Hessen-Darmstad. In 1689 werd het Rijkskamergeregt van Spiers derwaarts overgebragt en bleef er tot aan de ontbinding van het Duitsche Rijk in 1806. Het verloor zijne rijksvrijheid en werd toegewezen aan vorst Dalberg, die het tot een graafschap verhief. In 1810 verviel het aan het groothertogdom Frankfort en in 1815 aan de kroon van Pruissen. Den 15den Junij 1796 had er een gevecht plaats tusschen de Oostenrijkers en Saksers onder aartshertog Karel aan de eene zijde en de Franschen onder Jourdan aan de andere, waarna laatstgenoemden bij Neuwied moesten terugtrekken over de Rijn. Tot eene gedachtenis aan deze overwinning is er in 1846 op het slagveld een gedenkteeken verrezen.
