Wallmoden (Ludwig Georg Thedel, graaf von), geboren te Weenen den 5den Februarij 1769, diende achtervolgens in het Hannoversche, Pruissische en Oostenrijksche leger. In dit laatste onderscheidde hij zich in de veldtogten van 1796—1801 als een dapper en schrander krijgsman. In 1809 sloot hij het subsidieverdrag tusschen Engeland en Oostenrijk en na zijn terugkeer nam hij op roemrijke wijze deel aan den slag bij Wagram. Na den Vrede van Weenen zag hij zich bevorderd tot luitenant-veldmaarschalk, en in 1813 trad hij in Russische dienst, werd korten tijd daarna bevelhebber over het Duitsche legioen, vertrok hiermede naar Mecklenburg, vereenigde zich na den wapenstilstand van 1813 met het Noorderleger en hield zich niet alleen staande tegen de overmagt van Davotist, maar behaalde ook aan de Göhrde de overwinning op de Fransche divisie Pecheux.
Na den Tweeden Vrede van Parijs kwam hij weder in Oostenrijksche dienst en werd in 1817 opperbevelhebber der te Napels achtergebleven Oostenrijksche troepen. In 1821 voerde hij bevel over het voornaamste gedeelte van het naar Napels bestemde Oostenrijksche leger en bezette in Jung het eiland Sicilië, waar hij tot 1823 bleef. Later zag hij zich geplaatst bij het leger in hét Lombardisch-Venetiaansch Koningrijk, ontving in 1838 de benoeming tot generaal der kavallerie, was tot 1848 militaire bevelhebber te Milaan, en overleed den 20sten Maart 1862.
