Vivisectie noemt men het doen van proeven op levende dieren, wanneer dit vergezeld gaat van verwonding, van het bloot leggen van groote vaten en organen, zoodat het leven der schepselen in gevaar is. Voor de vivisectie gebruikt men in de eerste plaats kikvorschen, voorts konijnen, honden, katten enz. Hoe wreed de vivisectie ook schijne, zij is een onontbeerlijk hulpmiddel voor de proefondervindelijke physiologie en pathologie.
Is het geoorloofd, dieren te dooden ten einde zich met hun vleesch te voeden en alzoo het leven te rekken, dan is het evenzeer geoorloofd, den aard en het verloop der verschijnselen bij gebreken van bepaalde organen door middel der vivisectie na te gaan, ten einde de kracht der geneeskunde, welke desgelijks dient om ’s menschen leven te verlengen, te verhoogen. Het spreekt daarentegen van zelf, dat elke onnoodige vivisectie als eene wreedaardige dierenplagerij ten sterkste moet worden afgekeurd.
