Vergniaud (Pierre Victurnien), een uitstekend redenaar uit den tijd der Groote Fransche Revolutie en geboren den 31sten Mei 1753 te Limoges, vestigde zich in 1781 als advocaat te Bordeaux en zag zich in 1791 naar het Wetgevend Ligchaam afgevaardigd, waar hij door zijne schitterende welsprekendheid eerlang de leider der Girondijnen werd. Na den val van het ministérie dezer partij (24 Maart 1792) knoopte hij, ter zijde gestaan door Brissot en Gensonné, onderhandelingen aan met den Koning, die echter geenerlei vrucht opleverden. Vergniaud was president der Nationale Vergadering, toen de Koning den 10den Mei onder de hoede van deze veiligheid zocht en men tot zijne schorsing besloot. Door het departement der Gironde werd hij tot lid der Nationale Conventie gekozen, en hij ondersteunde bij het procés van Lodewijk XVI te vergeefs het voorstel van Salles, het vonnis, over den Koning uitgesproken, ter bekrachtiging voor te leggen aan het volk.
Evenwel stemde hij tegen het verschuiven der voltrekking van het vonnis. Nadat de Nationale Conventie den 2den Julij 1793 tot de in hechtenisneming van 22 Girondijnen besloten had, werd Vergniaud den 4den Junij in den kerker geworpen, met de overigen den 24sten October voor de revolutionaire regtbank gesteld en den 31sten van die maand met 20 lotgenooten geguillotineerd. Zijne redevoeringen zijn met die van Barnave in het licht verschenen onder den titel: „Les orateurs français, Barnave et Vergniaud (1820, 4 dln)”.
